شاید تصور کنید که اسکی ورزشی است که از پدید آمدن آن سالهای زیادی نمیگذرد اما باید بدانید که اسکی یکی از قدیمی ترین طرق مسافرت بود که بشر شناخت.

خود کلمه «اسکی» از کلمه ایسلندی scidth می آید که معنی«کفش برف» را می دهد. بعضی از تاریخ نویسان عقیده دارند که حتی مبدأ و پیدایش اسکی به عهد حجر باز می گردد و حجاری هائی پیدا شده که بشر را در حال اسکی کردن نشان می دهند.

اولین چوب های اسکی تا آنجا که به خاطر می آید ، چارچوب خمیده ای داشته که از استخوان حیوانات درست می شده و آن را با تسمه چرمی بپا نگاه می داشتند. در این مورد تصویری موجود است که روی سنگ حجاری شده و مربوط به نهصد سال قبل است که یک اسکی کننده را نشان می دهد.

معرفی ورزش اسکی
اسکی به عنوان یک ورزش، برای نخستین بار در نروژ شروع شد. در حقیقت، شهر «مورگدال» در این کشوربه عنوان «مهد ورزش اسکی» شهرت دارد، زیرا این منطقه برای زمان های درازی منطقه بسیار برف گیری بوده است. در زمستان موقعی که اهالی بومی، برای شکار یا مسافرت به کوه ها می روند یا برای خرید یا دید و بازدید به دهکده یا بازار می روند، مجبورند که برای راه رفتن از چوپ اسکی استفاده کنند.

بالاخره اگر فکر می کنید که مسابقات اسکی یک پدیده جدید است، باید بدانید که در نروژ حدود سال ۱۷۶۷ مسابقاتی بین حریفان زبردست، ترتیب داده می شده است.
مردم ناحیه تله مارک نروژ دراوایل سالهای ۱۷۰۰ به گسترش اسکی بعنوان ورزش معتقد بودند ، آنها روشهای تله مارک و کریستیانا ( کریستی حالا ) و همچنین روش نمایشی هنری راخلق کردند .آنها غالباً شیفته پرش بودند .بدین گونه که هردو اسکی آلپاین ونوردیک این حالت را دارا بودند.

ورزش اسکی
به منظور آشنا شدن نوآموز با وسایل و عادت کردن به آنها ، انجام حرکات مقدماتی و انتخاب محل بسیار اهمیت دارد.
در ابتدا نوآموز باید با وسایل اسکی آشنا شود و به اسکیها، چوبدستها و کفشهای اسکی عادت کند. در ضمن باید با سُرخوردن، لبه دادن، چرخیدن ، وزن دار کردن و سبک کردن اسکیها نیز آشنا شوند و در عین حال با دمای محیطی که قرار است در آنجا اسکی کند وفق پیدا کند.

تمرینات
تمرینات مرحله مقدماتی به سه دسته تقسیم می شوند :
الف) کنترل وسایل و بستن اسکیها
ب ) تمرینات در جا
پ ) تمرینات در حال حرکت

بلند شدن از زمین
شخصی که زمین افتاده باید ابتدا اسکیها را به حالت موازی و افقی درآورده و آنها را نزدیک و در پایین بدن قرار دهد. سپس چوبدستها را نزدیک باسن و در بالای اسکی کوه قرار داده و با تکیه بر آنها از زمین بلند شود.

چند نکته :
- اگر وزن بیشتری روی عقب اسکیها باشد ، سر خوردن و پیچ زدن با حالتی که وزن روی جلوی اسکیها باشد تفاوت دارد.
- اسکی ای که لبه دار باشد، بهتر هدایت می شود.
- اسکی ای که هنگام اعمال نیرو لبه نداشته براحتی از کنترل خارج می شود.
- با کاهش وزن روی یک اسکی، بر دیگر اسکی به همان نسبت وزن بیشتری قرار خواهد گرفت.
- هنگام تغییر مسیر دادن، اسکیها روی لبه قرار می گیرند.

شوس راست
منظور از شوس راست سرخوردن مستقیم و از روبرو در خط شیب است.
اسکیها به موازات یکدیگر قرار دارند، نوک اسکیها در یک خط هستند. فاصله لبه های بیرونی اسکیها از یکدیگر تقریبا به اندازه عرض باسن است . وزن بطور مساوی روی هر دو اسکی تقسیم می شود. باید سعی کرد که وزن بر روی تمامی کف پاها قرار بگیرد. مچ پاها و زانوها خم هستند و قسمت بالاتنه نیز از ناحیه کمر به جلو خم می شود. دستها اندکی از بدن دور و آرنجها کمی خم هستند. دستها حدوداً تا زیر کمر بالا می آیند و باید در میدان دید قرار داشته باشند. چوبدستها موازی هم هستند و نوکشان رو به عقب است.
نگاه باید مستقیما به جلو باشد.

تمرینات
الف) بالا رفتن از سربالایی
۱- صعود پله ای راست
۲- صعود پله ای مورب
۳- صعود جناغی ( به شکل ۷ )

ب ) تمرینات تعادلی طولی ( جلو وعقب ) در حال شوس راست
پ ) تمرینات تعادلی عرضی ( چپ و راست ) در حال شوس راست
چند نکته : هنگام شتاب گرفتن، اسکیها و پاها به سمت جلو حرکت می کنند و بالا تنه کمی به عقب متمایل می شود. به همین سبب باید قبل از شتاب گرفتن، مفاصل مچ، زانو و کمر زا خم کنیم. هنگام کاهش سرعت ( ترمز کردن ) ابتدا اسکیها و پاها می ایستند و بالا تنه به سبب نیروی حرکت ( اینرسی ) به جلو ادامه حرکت می دهد، به همین سبب برای جلوگیری از ادامه حرکت بالاتنه به جلو باید قبل از ترمز، مفاصل مچ، زانو و کمر را راست کنیم.

حرکت ۸ (شاس نژ)
هنگام شوس راست هم گاهی دم اسکیها ناخودآگاه کمی از هم باز می شوند. حال اینکار را باید آگاهانه انجام دهیم تا اسکیها با تکیه بر لبه های داخلی تغییر جهت پیدا کنند. در این حرکت دم اسکیها از هم دور و سر اسکیها بهم نزدیک هستند به نحوی که سر اسکیها حدودا ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر از هم فاصله دارند. اسکیها بر روی لبه های داخلی قرار دارند. باید مچ پاها و همچنین زانوها را با فشار به سمت داخل و جلو خم کنید. حالت بالاتنه، دستها و چوبدستها شبیه به حالت شوس راست هستند.
برای اجرای حرکت به حالت شوس راست حرکت کنید. سپس دم اسکیها را بطور همزمان بطرف خارج فشار دهید تا اسکیها حالت ۸ را نخود بگیرند. پس از اینکه اسکیها به حالت مورد نظر در آمدند بر روی لبه های داخلی سر بخورید تا به انتهای مسیر برسید.

تمرینات
الف ) باز کردن دم اسکیها را در جا تمرین کنید :
۱- با برداشتن و گذاشتن یک اسکی به حالت ۸ درآیید.
۲- با پراندن دم اسکیها آنها را در وضعیت ۸ قرار دهید.
۳- دم اسکیها را با فشار شدید بر پاشنه ها باز کنید و در وضعیت ۸ قرار دهید.

ب ) با حالت شوس راست حرکت کنید و در انتهای مسیر که شیب کم می شود ۸ کنید.
پ ) بدون چوبدست به حالت ۸ حرکت کنید و دستها را به کمر و یا روی زانوها قرار دهید.

پیچ ۸ ( پیچ شاس نژ )
با اعمال فشار روی یکی از اسکیها و دادن لبه بیشتر به آن ، اسکی شروع به پیچیدن می کند. اگر این اسکی، اسکی راست باشد پیچ به سمت چپ زده می شود و اگر این اسکی، اسکی چپ باشد، پیچ به سمت راست زده می شود. به اسکی ای که چرخش ایجاد کرده و در خارج قوس پیچ قرار گرفته، اسکی خارج و اسکی درون قوس پیچ را اسکی داخلی می گویند. برای انتقال وزن از یک اسکی به اسکی دیگر در پیچهای پشت سر هم، باید اسکی بیرون پیچ همیشه به خوبی لبه داده شود.
- با برداشتن و گذاشتن یک اسکی به حالت ۸ درآیید. سپس این کار را با اسکی دیگر بکنید.
- با پراندن دم اسکیها آنها را در وضعیت ۸ قرار دهید.
- با حالت شوس راست حرکت کنید و در انتهای مسیر که شیب کم می شود ۸ کنید.
- عرض پیست را به حالت ۸ طی کنید.

شوس کج ( تراورسه )
هنگام پیچ زدن ۸ اسکی باز غالبا نسبت به شیب بصورت مورب حرکت نمی کند . شوس کج زیربنای حرکت در سطوح پر شیب است .
با پاهای موازی باز حرکت انجام می شود. اسکی کوه تقریبا به اندازه نصف طول کفش جلوتر از اسکی دره است .زانوها خم هستند و در جهت کوه به آنها فشار وارد می شود. بالاتنه بطرف دره خم می شود و از ناحیه کمر زاویه ای تشکیل می گردد. شانه، سینه و بطور کلی جلوی بدن تا اندازه ای ( تقریبا با زاویه ۴۵ درجه )رو به دره است. دستها در محدوده دید قرار می گیرند. آرنجها اندکی خم و بازوها کمی از بدن دور هستند و انتهای چوبدستها رو به عقب است.